Akciğer Kanseri Bitkisel Destek

Merhaba Recep Bey,
Babam akciğer kanserinden vefat etmedi. Kendisi bildiğiniz gibi hastalık ile mücadele için komoterapi alıyordu. Yine bildiğiniz gibi bu terapiyi alan hastalar uygulama sürecinde ve uygulama bittikten sonra da çok tesirinde kalıyorlar. Rahmetlik babam kemoterapiden sonra sağlığına çok dikkat etmesi gerekirken pek dikkat etmedi. Aslında dikkat ediyordu ama vücut direnci çok düştüğü için dışarıdan gelecek en küçük tehlikeleri pek bilemedi. Ve kendisi zatürree oldu. Akciğeri iltihap kapmıştı. Hastaneye kaldırıldı. Ne hikmetse şekeri çıktı, böbrekleri iflas etti ve nihayetinde vefat etti.

Ölmeden önce hastaneye gidiyor. Doktorlar iltihap kapmışsın deyip yazıp gönderiyorlar. Tabii ki iltihap çok ilerlemiş acilen yatması gerekirken eve gönderiyorlar. Ölmeden bir kaç gün önceden de acile kaldırılıyor. Ayakta bile duramazken amca sen iyisin git Pazartesi gel diyorlar. Tabi Pazartesi günüde ölüyor
Bana göre babam ve bu ülkede yaşayan insanlar ilgisizlik, insana değer verilmemekten kaynaklanan sebeplerden ölüyor. Belki bizlerde bu yüzden ölüp gideceğiz. Babam kemoterapi aldığı süre içerisinde hiçbir doktor ne kendisini motive etti nede herhangi bir şey için uyardı. Ne yiyip ne içeceğine bile söylemediler. Biz babamıza çok dikkatli olmasını söylüyorduk ama bizi dinlemedi doğal olarak. Ama bir doktor kendisini ciddi bir şekilde uyarsa emin olun onları dinlerdi. Ama umularında bile değil. Babam öksürüyordu ama bu öksürüğü zatürreeden kaynaklanıyordu. Fakat kendisi öksürüğünün akciğer kanserinden kaynaklandığını düşünüyordu. Dolayısı ile hastalık ile mücadelede motivasyonu kırılıyordu.
 

Babam kemoterapi aldığı süre içerisinde bünyesi şaşırtıcı bir şekilde güçlü idi. Bunu da sizlerden aldığımız doğal ilaçlardan ve diğer bitkisel olduğunu düşüyoruz. Bana kalsa kemoterapi aldırmazdım ama bu sefer çevrenin baskısı ve herhangi bir şey olsa bu tutumumuzdan kaynaklandığını düşünecekler. Doktorların yapması gerektiğini sizler uzaktan yapıyordunuz. Arayıp soruyordunuz. Bir sıkıntısı olup olmadığını söylüyordunuz. Ama hastane ne arayıp ne sordu. Yav bu adama biz bir uygulama yaptık ama öldü. Neden öldü? Bir sebebi var mı idi? En azından bundan sonraki hastalar için bir şeyler yaparız. İstatiğini tutarız. Hiç öyle bir şey yok. Hatta biz kendimiz gidip öldüğünü söyledik. (Başka hastanede vefat etmişti) Düşünsenize hiç gidip bir şey söylemesek bu adam nerede?, ne yapar?, nasıl oldu? Diye soran olmayacak. Çok ilginç bir ülkede yaşıyoruz. Kendi bindiğimiz dalı kesiyoruz aslında ama haberimiz yok. Ve bunu da sorgulamıyoruz. Bu aslında sadece hasta ve hastane için geçerli değil. Hayatın bütün alanlarında bunun gibi sorunlar ile karşılaşıyoruz.

Siz babamı tanımadığınız için sıradan gibi gelebilir ama babam dahi diyebilecek kadar zeki idi. Ve ülkesine de çok hizmetleri olmuştu. (Askeri sivil memur emeklisi idi) Farklı idi. Ve daha çok şeyler de yapabilirdi. Ve bizlere tam destek olacak zamanda öldü. Tabiî ki mutlak olarak kadere de inanıyorum ama insanımız artık böyle hastalıklar ile trafik kazasında yada çok basit nedenler ile ölmeyi hak etmiyor. Bizler her şeyin en iyisine layığız diye düşünüyorum. Hele Anadolu insanı, Türk toplumu çok acılar çekerek bu ülkeyi var ettiler. Hem de ne acılar! Bizler her şeyin en iyisine layık olduğumuzu düşündüğümüz içinde böyle vakalar beni artık çok fazla kızdırmaya başlıyor. Bunu babam öldüğü için söylemiyorum. Güzel ülkemizde hayatımızı çok güzel ve basitleştirerek yaşamak varken hep zorlaştıryoruz. Hiç bir sebep yokken.
Birçok insan hastaneyi sevmez. Niye sevsin ki parası varsa parasıyla rezil oluyor. Parası yoksa gereksiz zorlaştırmalar ile rezil oluyor. Ve tabiki hastaneye gitmemek için dirinir ve sonrasında da gecikmiş hastalıklar ortaya çıkar.

Neyse farklı konulara da değindim. Kusura bakmayın.
Sizlerde kendi alanınızda ilgilendiniz ve yardım etmeye çalıştığınız için teşekkür ederim.
Saygılar.